خورشيد دانش و پارسايي ؛ حضرت آيت ا... سيد عبدالرحيم گته ميري
حميد مشهدي آقائي
عالمي پرهيزگار از منطقه آبسرد كه مزار مطهرش امروزه در آبسرد زيارتگاه خاص و عام است.يكي از ستارگان درخشان اين خاندان محترم ، حضرت آيت ا... سيد عبدالرحيم بن سيد ميرزابابا گته ميري است.
مرحوم شيخ آقا بزرگ تهراني در كتاب شريف نقباء البشر از وي چنين ياد مي كند: سيد عبدالرحيم گته ميري بن السيد ميرزابابا ( من احفاء گته مير صاحب القبر اندي يزارقي دماوند و اخي المير بزرگ دفين مازندران) الحسيني المرعشي الدماوندي فقيه جليل و عالم ورع ....
سيد عبدالرحيم حسيني مرعشي گته ميري دماوندي فرزند سيد ميرزا بابا از نوادگان گته مير است كه مزار وي زيارتگاه زائران دردماوند ( آبسرد) است.گته مير برادر ميربزرگ مرعشي است كه مزار وي در مازندران است.
سيد عبدالرحيم ، فقيه بزرگ مرتبه و دانشمندي پارسا و خدا ترس بود.
صاحب كتاب نقباء البشر در ادامه ، آيت ا... سيد عبدالرحيم گته ميري را چنين مي ستايد: ... من اعلام العلماء و اساطين الفضل و اجلاء الفقها و اكابر السادة في القلوب ...
سيد عبدالرحيم دماوندي از معاريف دانشمندان و استوانه هاي فضل ، و بزرگان فقيهان و بزرگمردان سادات و اشرف آن است.وي از خاندان علمي بزرگ مرتبه و جليل القدر است كه سيد محمد حسن شيرازي بزرگ، استفاده ها برد.عمده تلمذ سيد نزد مجدد شيرازي و سيد محمد اصفهاني و ميرزامحمد تقي شيرازي ( دوم) بوده است.
عبدالرحيم براي مدتي به نجف مهاجرت كرد و از محضر بزرگاني چون شيخ محمد كاظم خراساني صاحب كتاب ارزشمند كفاية الوصول و علامه شيخ محمدحسن مامقاني ( صاحب كتاب معروف رجال) و ميرزا حسن خليلي ( از رهبران مشروطيت) خوشه چيني كرد.
سپس به سامراء برگشت و از محضر اساتيد بزرگ آن حوزه استفاده كرد تا آنكه به مرتبه والايي در اجتهاد و استنباط رسيد كه فحول ازدانشمندان و ممتازين از عالمان و شاگردان وي به مقام والاي علمي وي گواهي داده اند، برخاسته اند مانند: سيد احمدگته ميري بن سيد اسماعيل مرعشي ، سيد عبدالرحيم بن سيد اسماعيل ، سيد حسن دماوندي برادر سيد اسماعيل، سيد محمدباقر دماوندي ابن سيد احمد ( ملقب به بحرالعلوم)،سيد جعفر گته ميري فرزند سيد احمد كه به ياري خدا در فرصت مناسب به معرفي اين فرهيختگان پارسا خواهيم پرداخت.
منبع:
1) نقباء البشرج، ج 3/1102
2) نقباء البشرج، ج 1/89
3) نقباء البشرج، ج 367/1
4) نقباء البشرج، ج 1/90
5) نقباء البشرج، ج 1/195